Ik zie het plegen van een aanslag niet als uiting van een mening en ik denk dat niemand dat doet. Ik weet niet voldoende van de zaak Bateragune, maar volgens mij ging dat niet om het plegen van aanslagen, maar het aanhangen van bepaalde ideeën. Ik zal me er eens in verdiepen.
Het is ook moeilijk te accepteren. Ik heb zelf familieleden die slachtoffer zijn geworden van ETA (gelukkig nog in leven) net als familieleden die slachtoffer zijn geworden van het regime van Franco en ETA in het beginstadium nog konden toejuichen als vrijheidsbeweging. Ik heb zelf doodsangsten uit moeten staan toen een jeugdige tak van ETA besloot aanslagen te plegen met molotv cocktails en de confrontatie aanging met de politie, terwijl wij gewoon oud en nieuw aan het vieren waren in dezelfde buurt en niet wisten welke kant we op moesten rennen. Nog veel harder heeft mijn moeder moeten rennen tijdens het bewind van Franco, omdat zij een Baskische achternaam had.
Alles moet in de juiste context worden geplaatst om vooruit te kunnen blijven gaan. Iedereen kan slachtoffer zijn van deze situatie en alleen daar op focussen zorgt er alleen maar voor dat iedereen harder gaat schreeuwen waarom zij wel slachtoffer zijn en anderen niet. Dat drijft mensen uiteen.
